Bir gün sevdam dan söz açılmıştı unuttun mu diye sordular bana
Neden unutmayayım bırakıp giden arkasına bile bakmayan oydu dedim
Oysa sadece lafla unutmuştum kalbim ise acıyordu gözlerim hep onu arıyordu
Gündüzler gece gibi geliyordu bana karanlıklar içersinde hep kimsenin olmadığı zaman
Ağlıyordum hıçkıra rak gözümden akan yaş damlaları acı ve hüzün doluydu

Kimsesiz bir haldeydim hep onun bana çektirdiği acı ızdırap geliyordu aklıma
Arkasına bakmadan gittiği o gün hep hayali geliyordu gözlerimin önüne
Oysa ben onun için kendimden vaaz geçtim bu canı ona ben hediye etmiştim
Yıllar sonra geri döndüğünü duydum çok sevindim kuşlar gibi uçu verdim
Onu görecem diye hecenden dizlerim tutmaz oldu onun bana yaptıklarına rağmen

Çektirdiği acılar ızdırapları unuttu verdim onu görünce tanıdığım il gün kadar
Zarif ve oka dar da güzeldi güneş gibi ay gibi yıldızlar kadar parlıyordu sanki
Onlarla yarışıyormuş gibi okadar güzeldi ki anlatamam hiç ama hiç umursamamış
Hayatı bana cektirdiği acı ve ızdırabı olsun gene onu böyle görmem bile bana yeter di bana
Bir an kalkıp boynuna sarılmak istedim ama yapamadım oysa oka dar özlediğim halde

Onun için canımı bile vereceyim halde kalkamadım sarılıp öpemedim koklayamadım
Bu ne biçim şeydi allahım anlayamadım bir türlü kalkıp sarılamadım sesimi
Duyuramıyordum ne ettiysem ama olmadı etrafımız karabalık feryatlar yükseliyordu
O kadar karabalık namaz kılıyordu ne ettiklerini anlayamadım sadece feryat figan sesleri
Geliyordu anlayamadım hep gözlerim ondaydı kalkmak istedim kalkamadım uzandığım yerden

Bir an baktım ki o namaz kılan karabalığın içinde bana doğru ağlayarak geliyordu
Namaz kılan insanları rehasız etmemek için kulağıma eğildi usulca beni gerçekten unuttun
Mu diye sordu o an karşımda duran yıllarca sevgisini kokusuna hasret kaldığım sevdama
Cevap veremiyordum buna bir anlam getiremedim sesimi duyuramadım bu ne acıymış Allahım
Sonradan anladım ki beyazlar için de kefene sarılı bir tabutun içinde ölü biriydim.