Aldanmayın sakın sessiz dursa da
Sevdalı türküler yakmış besbelli
Şimdi artık kalbi yavaş vursa da
Eskiden şimşekler çakmış besbelli

Yaş gelmiş yetmişe nam Deli Veli
Kimsenin hakkına değmemiş eli
Çileler yüzünden olmuş bir deli
Kafaya her şeyi takmış besbelli

Yaşam boyu çekmiş bin bir dert,çile
Destan yazılırmış düşürse dile
Gururundan belli etmese bile
Gözünden kanlı yaş akmış besbelli

Dost dost dedikleri ne ağlar örmüş
Kime güvendiyse ihanet görmüş
Herkes kurnaz sanki bir tek o körmüş
Dünyaya boş gözle bakmış besbelli

Kimden zarar görmüş tutup saymamış
Ağzından kötü söz kimse duymamış
Yalana dolana asla uymamış
Boş laflara karnı tokmuş besbelli

Sapmamış bildiği doğru çizgiden
Yolunu bulurmuş içten sezgiden
Gerek çevresinden gerek yazgıdan
Acılı günleri çokmuş besbelli

Gençken güvenirmiş güçlü koluna
Asla diz çökmemiş tanrı kuluna
Dost bildiği birçok insan yoluna
Başını belaya sokmuş besbelli

Konu komşusunu katmış aşına
Kimsenin gitmemiş gene hoşuna
Bir ömür harcamış boşu boşuna
Kıymetini bilen yokmuş besbelli

Talancılar her gün cebe koyarken
Paylaşmış varını herkes soyarken
Aramamış mal mülk,millet doyarken
Çevresine umut ekmiş besbelli

Başına dolamış kirli bir sarık
Ayağa geçirmiş pörsümüş çarık
Güneşten kavrulmuş dudaklar yarık
Ömrünce yoksulluk çekmiş besbelli

Kırarmış bıyığı tütün sarısı
Gömleği yırtılmış sarkmış yarısı
Düşünce bırakıp kaçmış karısı
Acısı yüzüne çökmüş besbelli

Sırrını söylüyor acılı gözler
Alnına yerleşmiş depderin izler
Boşuna çırpınıp boşuna gizler
Yıllarca gözyaşı dökmüş besbelli

Kilitlenmiş ağzı söz demez dili
Kırılmış kanadı tutmuyor eli
Acılar yüzünden bükülmüş beli
Sırtında kamburu çıkmış besbelli

Hiç gün görememiş ömrü boyunca
Yâri saramamış asla doyunca
Bir tek yavrusunu kabre koyunca
Tatlı canından da bıkmış besbelli

Bir gün renkler solmuş niçin solduysa
Sıkıntıyla dolmuş neden dolduysa
Her şey birden olmuş nasıl olduysa
Aklını hücreye tıkmış besbelli

Güzel olan her şey bitmiş özünde
Dünya nimetleri yitmiş gözünde
Dermanı tükenmiş yorgun dizinde
Yaşam umudunu yıkmış besbelli

Baharı bitirmiş gelmiş güzüne
Dumanlı bakışlar inmiş gözüne
Kuru bir ifade çökmüş yüzüne
Yaşamak canını sıkmış besbelli

Artık benzi solmuş kanı çekilmiş
Zaten bütün dişler gençken dökülmüş
Yılmaz’a benzemiş içten yıkılmış
Gözünü toprağa dikmiş besbelli