İnsanların çoğu varıp görmezler
Yolu beli dardır yüce dağların
Sevmeyene kolay geçit vermezler
Dört bir yanı yar’dır yüce dağların

İnsan başkalaşır dağa bakınca
Dağın hükmü geçer dağa çıkınca
Güneş ufka varıp gurup çökünce
Renkleri hep mordur yüce dağların

Kimi sıra sıra, kimi uludur
Kiminin yamacı kervan yoludur
Her birinin bağrı maden doludur
Demir, kömür, bor’dur yüce dağların

Dağlar ağaçlarla, sisle süslenir
Üstlerinde bir çok canlı beslenir
Yellerle, çığlarla bize seslenir
Zirveleri kardır yüce dağların

Yalçın kayaların bitmez direnci
Çağları delmiştir yaşlısı genci
İnsanla olandır, kesin iğrenci
Öyküleri vardır yüce dağların

Türküler yakılır dağlar üstüne
Umutla bakılır dağlar üstüne
İsyanla çıkılır dağlar üstüne
Kızgınlığı kordur yüce dağların

Dağlar dağlayınca izi silinmez
Dağ izin vermezse bağrı delinmez
Neler saklıyorlar asla bilinmez
Geçmişleri sırdır yüce dağların

“Giden Gelmez” derler zaten kimine
Ayak değmemiştir bakir çimine
İnsan göz dikmiştir artık tümüne
Yarınları zordur yüce dağların