Morarmış ruhunun ince sızıları kalifiye çarşaflar arasında akıtıyor zehrini,
Derisi kaçmış çorapları uygunsuzca yakışmaktaydı soluk ben/izli yüzüne,
Bütün hüznü göüslerinden akıyordu,
Ağır makyaj kokusu sinmiş bedeni ruhumu ezip geçerken,
Kan sızdırıyordu yüreği sıçak ve magrur,
Olanca gururuyla ayaklarına taktıgı sivri topuklularıyla geçerken sırattan
bütün iblisler seçdeye egiliyor...
Bedeni ıslak ,terli yabani bir hayvan soluyor içimde,
Kararınca ışıklar tekmeliyor bütün duyguları,
Algılarım köreliyor, beynim uyuşuyor,

Karanlıgı emziren gece basıyor çıglığı.
Siliniyor bakire gülüşler,
Hayalarından fışkıran ateş günahına giriyor gecenin.
Cinnet geçiriyor Tanrılar.!
Şimdi aşk inaçlarını yitirmiş bir ayaştır köprü altlarında.
Payına düşendir iki parmak arasından çekilen duman.
Uzun vade de kurulan hayaller kısa bir törenle gömülüyor siyaha.
Aşk masumdu ve buna kimse inanmıyordu,
Y/ar/dım ve yataklıktan müebbet yiyordu.

Bircan Cyl