Ne bir bahar değdi, şu garipçe gönlüme
Ne vuslat yığını, aşka denk gelebildi
Çekip de duruyor, zorla aşkım ölüme
Duru bir su iken, yürek bulanık bildi
Bir rota çizmedim, ben solumdan yönüme
Kalpte çılgın hicran, sevgimi kökten sildi
Değme yarama dost, felek dert kor önüme

Kör isyan üstünde, garip yolu bulamaz
İpucu ibliste, ateş yakar içimde
Yandı tüm değerler, dirhem desen sulamaz
Yer gök deprem olsa, illet sokar seçimde
Gökten mertlik yağsa, nasibi yok alamaz
Hak ve hukuk bilmez, meymenet yok biçimde
Değme yarama dost, felek dert kor önüme

Dur da bir bakayım, aklım ermez bu işe
Dava pak örülür, öldürmekte gaye ne
Deryaca mal olsa, dayanmaz bu gidişe
Yar sar şu yüreği, azıcık acım dine
Bunca zulüm yaktı, çare olamaz dişe
İtle kurt seçilmez, yol iz battı içine
Değme yarama dost, felek dert kor önüme

Melun bir yaradır, bu İslam’ın önünde
Dönme çıktı öne, hain de var içinde
Yunus verdi ders, ibret çok ölümünde
Ya dön bu pis yoldan, ya öl cehenneminde
Yıkma bu vatanı, yanarsın cürümünde
Derstir sana Irak, bu vatan hak-eminde
Değme yarama dost, felek dert kor önüme...







(01.11.2011)AZAP…






DOST YÜREKLERDEN:


Takvimlerdeki günlerin
belki hepsini karalayamaz kalemim.
Şu an belki beni
son kez görüyor gözlerin.
Benim ile süsleme yarınlarını,
kim bilir,
toprağa girerim ömrümün baharında,
bakarak ağlarsın aya, yıldızlara, al bayrağa.
İşte bu yüzden
hayallerinden uzak tut beni.
Gidip gelmemek var,
ne olur beni
bu kadar yürekten sevme yar… Ahmet BOZTAŞ