Gök yüzü bu gün anlamsız tuhaf,
Birbirine karışıyor,
Çığlıklar ve siren sesleri,
Bu gün yerle bir olmuş dünün yüksek binaları,
Ağır adımlarla ilerliyor zaman,
Bu acıyı insanın içine,
İyice sindirmeye çalışır gibi,

Donup kalmışım öylece,
elim, kolum sım sıkı bağlı
Gördükçe enkaz altındakileri,
Enkazdan çıkarılan meçhul cesetleri,

Ve ertesi gün;
Aynı olay yerinde, aynı olay,
Hiç yitirmemiş tazeliğini çığlıklar
Yaşlı gözlerdeki umutlu bekleyiş.
Enkaz altında Azrail’e direniş,

Arkasında devlet olmasına rağmen,
Hala yıkılma korkusu ile
Tir tir titreyen devlet hastanesinin,
Arka bahçesinde yerlere serili
Onlarca ceset, kadınlı erkekli.

Kiminin başında yok kimsecikler,
Kimisinin başında dövünerek,
Feryat figan ağlıyor birileri,
Canıma, vicdanıma okudu,
yerdeki ceset torbalarından biri

Belli ki aceleyle bırakılmış,
Başka cesetlere koşulmuş,
Telaştan torbanın fermuarı
Yarı açık unutulmuş,
İçindeki bir kadın cesedi.
Torbadan sarkmış ,
Dalgalı saçlarının birkaç teli,

Hafifçe sıkılmış, Umut tutar gibi
Yer yer incecik derisi soyulmuş,
Üzerinde enkazın hatırası gri toz,
dışarıda kalmış bileğine kadar sağ eli.

Kim bilir o kimdi?, kimin nesiydi?
Kim bilir? onu kimler kaybetti.
.
.
.metinözgör.....................