ELİF’E AĞIT

Elif on sekize yeni girmişti,
Sarı saçlarını omza sermişti,
Fakir bir çobana gönül vermişti,
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Fakir diye aşka karşı çıktılar,
Kurulmuş hayali kökten yıktılar,
Odanın birinde hapse tıktılar,
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Bu işte de girdi şeytan araya,
Elif’i sattılar azcık paraya,
Döktüler asidi kanlı yaraya!
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Ağanın oğluna kıydılar nikâh,
İnsanlar bu işe dediler eyvah!
Sevdayı parayla satmak çok günah,
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Çoban Ali aldı başa belayı,
Savaşa başladı zalim alayı,
Terk etmek zorunda kaldı sılayı,
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Elifçiği zorla gelin verdiler,
Mazlumun birini hakir gördüler,
Açmamış goncanın ömrün dürdüler,
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Dinsin dedi Elif yağmurla, tipi,
Geçirdi boynuna, kendirden ipi,
Dedi ‘’affet beni, her şey Sahibi’’
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Kınayı elleri için kardılar,
Ak gelinliğini üste sardılar,
Neden niçin astı, diye sordular!
Köyümün ceylanı güzel Elif’im.

Nuh Şahin