Hayatımın gençlik satırlarında
Adı geçen sevgili
Elime son kez aldım kalemi keğıdı
Seni yazıyorum seni çiziyorum
Hayal dünyamın düş korkularına
Senin bendeki adın
Beyaz sayfaların çaresizliği
Her defasında sensizlik
Her defasında yalnızlık
Her defasında yokluğun çaldı kapımı
Sen benim adını bile koyamadığım yalnızlığımsın
Senin Adın Yalnızlık Olsun.

Sana bakınca adeta dünyayı sende görüyorum
Bazen düşünüyor olsamda
Saçma sapan şeyleri
Aman diyorum kendi kendime
Ne olursa olsun
Sevmek suçsa eğer
Seni seviyorum ey sevgili
Dönüp dolaşıyorum
Tüm kapılarım sana açılıyor
Seneler geçsede
Ben seni hala çok seviyorum
Hayatımın gençlik satırlarında
Adı geçen sevgili

Yokluğun kör düğüm olup
Dolanıyor boynuma
Yaşadığımız güzel mutlu günler geliyor aklıma
O mutlu yılların hatırına
Susuyorum ey sevgili
Sustukça susacaklarım bitmiyor
Sen benim adını bile koyamadığım yalnızlığımsın
Seninle güzel
Hayatın her rengini yaşayabilmek
Hayatımın gençlik satırlarında adı geçen sevgili
Senin Adın Yalnızlık olsun

Seni anlatmaya
Ne şiirler nede şarkılar yeterli
Her defasında
Çoğaldıkça çoğalıyorum sana dair
Eksilmeden giriyorum aslında
Hayatın her ağnına
Senin bazen acıların
Bazen sevinçlerin oluyorum
Sana nekadar mantıksız gelsede yaşadıklarımız
Şu sözümü unutma sakın
Ne kadar çok seversen karşındakini
Okadar çok sevilirsin hemde sonsuzadek

Türkü oldum dillerde
Senin bile farkın olmadan
Çölde yagmur olup
Yağdım saçlarının kıyısından
Elinde solgun bir çiçek gibi suyun özlemiyle
Yanıp kavruluyor olsamda
Seni hala özlüyorum
Gece yılıdızın
Gündüz güneşin olup seninleyim
Her an her dakiyka her saat başında
Sen benim adını bile koyamadığım yalnızlığımsın
Senin Adın Yalnızlık Olsun...



Ufuk Güney