tadsızlaştım
homurdanıyor mavim
zamanı gıcırdatan elem tablosundan
çiviti ateş gibi kokuyor

paslanmış mı saçlarımın sarısı ne
uçlarında çatallaşmış hüsran kırıkları
küfreder gibi parlatıcı sürüyorum dudaklarıma
belki yarın yine ayaklarımın dibinde gökyüzü


daha dün karanlıktaydı bir çocuk
sonra o gitti
yaşamadığı kekik kokulu aşklara


şehrimin sokakları arkasını dönüp ağlıyor
bir yalıçapkını ayak tabanlarıma şaşırıyor
deniz yıldızları sıcak suda ne kadar yaşar
hayat kavgası kaynıyor
fokur fokur kalbimin sesi

ben yürüyorum
ofluyor pofluyor şakağımın çöl yolları
gülüşüm taş mı doğruyor ne
alnımın çizgileri adresi şaşırmış
iki kaş arası isyanlarda çatkı

işaret direklerinde uğulduyor eski heyecanlar
havada mırıldanık gazete parçaları uçuşuyor
akşam rüzgarı kıvrım kıvrım
aklım sevgi çamurlaşır mı diye soruyor
Tanrı meçhul uzaklarda mı ne

yaşam yakışırken damarlara
acılarıyla susuyor insanlar
velhasıl herkes kavgalı kendiyle
umursamaz bir sessizlikte balkonlar
mor menekşe yavaş bir ölüme gel diyor

işe yaramıyor
geceyle başa çıkamıyor
güneş küflenmiş mi ne
buzul yalnızlığımıza vazgeçişler biriktiriyor


kayıplara karışacak kadar yürümüş müyüm ne
beyaz kadehim yetişiyor geceye
bileklerimde tanıdık bir kaşıntı
içimdeki delinin müziğini dinliyorum

bir yer biliyorum ey sevgili
dünyayı üstümüze kilitleyip
ağzımızı mutant büyüklerden ayıklayalım
bir tabuta sığsın çocuk gülüşlerimiz
ruhum göçe mi hazırlanıyor ne