dün akşam içime sen giderken ateş düştü
kor bir parça, ayrılırken zor tutum kendimi,
ayrılırken gözlerimiz iç içe girmişcesine davalıydı
hüzün kaplamıştı kalbimi
bırakmak istemedim elini
sense mecburdun
Şuan kilometlelerce uzaktasın
sadece evde teninin kokusu var
çok sevdiğim kokun
özledim seni
ikimiz başbaşa konuşurken
dudaklarından çıkan sözcükler ruhumu okşardı
bense mutluluktan gökyüzüne uçardım.
bana sormuştun gidersem naparsın diye
bende
sana sensiz uykularım kaçar
bir saniye sensizliği düşünmek zor gelir
dünya zından olur
evin dört köşesinde deli dolu olurum
çiçekler gibi susuzluktan kururum
gözlerimden yağmur gibi yaş oluk oluk akar demiştim,
oysa şimdi
beni dinle sevgili
ne köhne bir adamım ben ,
dün gece son okuduğun kitabı okurken gözlerim dalmış
beynim uyuşmuş ,seni düşünemedim
uykularımdan beynimin uyuşukluğundan
sana verdiğim fakat tutamadığım sözlerimden şikayetciyim,
itiraf ediyorum
ben adam değlim

İrfan KÖKTEN