0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
685
Okunma
Ceninlikten çıkamadı şu kalbim !
Ve artık çocuk yüzlü bir yazar değilim.
Belki kimseyi üzmemek için bişey söylemedim.
İçime attıkça içim yandı.
... Her gece ağladım.
Ama usta bir seri katilim ben,
Arkamda göz yaşı bırakmadım.
Yanlış tanıyorsunuz beni !
Kimse bilmiyo içimde ölen neferleri.
Savaşlarım kendimi bulmak içindi belki.
Belki de ölüme meydan okumak.
Belki ölmek içindi.
Belki de mutluluğu bulmak için.
Ve artık ruhum sararmış bir yaprak tanesi.
Poyraz es lütfen.
Yandığım yerde sevenlerim olmasın.
Yok olup gittiğim yer aynı sen gibi,
Mevsimi ilk bahar olsun.
Yeşillikler doğarken,
Yanışım göze batmasın.
Ama kimse unutmasın,
Bende gençliğimde yeşildim.
Ve ağaç onlarıda dökecek birgün.
Herkesin sonu benim gibi olucak.
Son bahar gelicek ve biticek bu hikaye.
