Van Depreminde hayatını kaybeden bütün Gülçiçeklerin anısına

---
Gülçiçek elini ver bana
Gözlerime bak
Ve gül
Güldüğümüz gibi her sabah
Güvercin izlerinden yürüyüp
Düşler büyüttüğümüz
Sıra selvili
Okul yolunda

---
Gülçiçek elini ver bana
İnanma toprak ananın
Çıldırdığına bu öğle vakti
El ele tutuşursak belki
Şimdi
Tam da şu anda
Kandırabilirmişiz gibi ölümü
Bir his var içimde

---
Gülçiçek elini ver bana
Sallanırken ayaklarımız altında şehir
Ve de içtimaya çıkmışken Azrail
Çıldırmış bir yaşamak
Coşkusu içimde
Bak
Duyuyor musun
Nah da şuramda
Tırısa kalkmış yavuz tay gibi
Dörtnala

---
Gülçiçek elini ver bana
Bi yerde görmüştüm
Eski bir filmde
Çoğalıyordu insanın gücü
Elleri birleşince
Ve gök mavi oluyordu
Ağaçlar yeşil
Evler avlular koyun kuzu
Ne varsa hayata dair
Yerli yerinde

---
Gülçiçek elini ver bana
Belki biz de şimdi
Tam da şu anda
Tutuşursak el ele
Kandırabiliriz ölümü
Ellerimizden yaşamın
Yeniden doğduğuna

---
Ve güneş yeniden doğar
Eteklerinden Artos’un
Doğduğu gibi tüm sabahlarda
Sapsarı ve sıcak
Dağ lalesi kokan
Sarı kına yakılmış
Örgülü saçlarımıza

---
Gülçiçek elini ver bana!
---
ElçiNSevgİ/Ekim2011, Ankara