Sen gidince durmazdı zaman
Eksilirdi sayısınca kumların
Eksilirdim
Bir gölge daha düşerdi haresine gözlerimin
Bir bulut olurdu ardınsıra yağmur yüklü kalan


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Her mevsim açmazdı güller
Kızartıp çiğ damlası yanaklarını
İllaki Temmuz
İllaki gözlerimin ağladığı zaman
Çözülürdü dizlerimin bağı – kesilirdi derman


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Düşlere dizerdim ümitleri
Besleyip anıları
Bir mavi Tuna bir uzak gece bir büyülü an
Beklerdim en uzun yerinde zamanın
Eksilirdi gece kirpik uçlarından


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Sen gidince uzardı yollar
Bir çiçek daha solardı bıraktığın yazda
Vuslat bilmezdi güneş
Ve kanardı zaman
Gül kırmızı ufuklarda eksilirken yaz
Değişmezdi dudaklarımda hep aynı figan


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Sen içine akıtırdın ırmaklarını
Derinlerdeydi incilerin
Saklardın saklanırdın çölde kum tanesi
Ben aysız gecelerde aşkından kör
Arardım parmak uçlarımda sevdadan fener
Yanardım yanardı gece vermezdi aman


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Eksilirdik sayısınca gündüz ve gecelerin
Her yeni günle
Biraz daha çalardık mutluluklardan
Kalplerimizde sabırlı ve kör bir iştiyak
Kendimizi yerdik - eksilirdik
Zaferlerden sayarak
Gözlerimizde çıldırırdı şahidimiz an


Ve ben gülüşünü içerdim eksildikçe zaman


Şimdi uzak bir yerlerde iki ufarak toprak
Uzanıyor içindeki rüyalara bakarak
Birdirbir oynuyor ellerimizde karıncalar
Rüyaları ayıklıyor eprimiş zaman
Yaşanmış - yaşanmamış - hiç kurulmamış olan


Ve ben gülüşünü içiyorum yine eksilirken zaman!


ElçiNSevgİ/ Ağustos 2011, Ankara