0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
846
Okunma
Kalem,
Kan, gözyaşı, ter;
Kanarken ciğerinden
Kalemle yazılan ağıtlar dökülsün dilinden.
Kalk ey serseri ruhum
Kaypak gülüşlerle oyalandığın yeter
Kaç kere döndün bu ziftli yere
Kaçınca tevbelerdi bu.
Kalan ne, ne götürebilirsin.
Kalmadı bir anda kaybediyor insan
Kalıntılar arasında kalan
Kaybettiğin onca zaman, onca emek...
Küsme Rabbine,
Kalbine rehber olan Allah’ın bir musibeti
Karunlar geldi geçti
Kalmadı hiçbir şeyleri.
Kainattın dönüp gittiği ahiret yurduna bak
Kalemle yazılan gerçek, mutlak.
Küçük büyük salih ameller biriktir
Kalbini dünyevi zevklerden kurtar
Kazanç işte bu, her şeyin sahibi Allah’ı bilmek;
Kimseye kalmayan bu dünya’dan, müslüman olarak konup göçmek.
(Ekim 2011 İstanbul)
