Çöllerde damlaya hasret kalmışım
Göz yaşım aktıkça çağlar sel eyler
Gurbet pınarıyım gurbet akmışım
Zerremi tadanı bağlar kul eyler

Ufkumdan yükselen doğan güneşim
Damlana muhtaçken yağansın eşim
Sensiz dünya bom boş gözümsün kaşım
Kuruyan fidanı dağlar gül eyler.

Kalmadı iz’anım aklım yitirdim
Semada göründün aldım indirdim
Öyle dert oldun ki dağ oldun bindin
Susturur bülbülü ağlar lal eyler

Verdiğin her acı bin derde derman
Sana feda bu can elimde ferman
Sen bana Hûri’sin ben ise Gılman
Sevdası sırat-ı yağlar yol eyler.

Geçtiğin kıraça tohum saçmışsın
Açan her yaprağa âhım yazmışsın
Yağmayan buluta mezar kazmışsın
Bağlanan kısmeti sular döl eyler

Naim’im yaradan duysun figânım.
Bir mûcize olsun dinsin hicrânım
Sevdama şâhitsin sensin burhânım

Hasreti dağ gibi dolar göl eyler
Kuruyan fidanı dağlar gül eyler.


03.07.2011 / 19.30


Bedrettin Naim Arslan