saydam ruhsuz girift
kendimden çalıyorum hayatı
durmadan vur ve kaç
ne aşk aşk ne de sonrası
eni konu son bahar
eskimeye tatlı bir telaş
kimi görsem ona yıkılıyorum
üstelikte kirli ve ayyaş
düşsem kalkmayacağım

yangın sonrasının bu acı
hala külleri havada dolaşıyor
genzimi yakan güllerin
üstelik kırmızı aşk olsun
olsun istiyorsun ya olmuyor
işte denize doğru
son bir hamle benimkisi
yeri göğü saklayan Tanrı
sevdiklerimi sen koru

küflü yağmur küflü toprak
bilumum lanet kokusu
üstümüz başımız acı
nasıl oluyorsa bu havalarda
nefesimiz ancak sinsi
cezamı veriyorsun sanki
uyurken uyurken birden
uyanıveriyorum
hayat sankilerimiz gibi

kalkıp hazırlanmalı usul usul
deliler geçiyor aklımdan asıl
ağlayan pembe fistanlı kadınlar
saçlarını yoluyor hem de nasıl
göğsümde bir güvercin ölüsü
boynunda külden gerdanlık
depremden kurtulan ölüyor
bu tam bir kahpelik
sonrası neyin bağışıysa artık