4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2436
Okunma
Küçük bir çocuk öğrenmek için
Babasının her yaptığını yapmaya başlar
Sofrada dik oturup dik konuşur
Gözlerden kaçıp şikayetçi olduğu anlarda
Emir verici bir hali vardı
Kitap yerine gazeteler okurdu
Güncel olayları hayatın bir parçası olarak kabulenmişti
Başka bir dünya ancak başka sağlandığında olacaktı
Farklılık önemliydi
Yapabilmekten çok yapabileceğini kanıtlamak gerekirdi
Her zaman birine güzel görünmeyildi
İnsanların içinde saygınlık kazanmıştı
Annesiyle tartıştığında onu duygusallıkla suçlardı
Öğretmenin anlatıklarını ezgere bir sistem olduğu için kaideye almazdı
Çünkü var olanın gözükmesi gerekirdi
Doğrular her zaman tartışabilinir
Babası onun için önemsiz biri olmaya başlıyordu
O eski kafalardan zaman yeniydi
Babası yaptığı her hatayı görünce
Gerçekten zaman yeniydi eski değişmezdi
Önce babasının mezarını ziyaret edip özür diledi
Yalvarmak için geç kalmıştı
Çocuk babasına teşekkür ederken
O ağlıyordu
Nedeni sordu ama aldığı cevaplar yetersizdi
Babası diz çöküp
Seninle gurur duyuyorum kendimle değil demesi çocuğu düşündürmüştü
Ve sabah arkadaşının ölüm haberi gelmesi çok üzmüştü
Söylüyecekleri varken bırakıp gitti
Herkesin yanlızlığa çekildiği bir diyara
Baba oğul bir konuda birleşmişti
Küçük bir dünya kendini yenilerken
Yaşıyan her canlı kaybolup gidiyordu
Mutlu bir yoculuk için
Hayata her zaman mutlu bakınılmalıdır
YUNUS YOLOĞLU
Cevap Yaz