Şu karanlık geceler sabaha neden ırak?
Asırlardır bekledim doğmadı gitti güneş,
Gözüm ışık derdinde içimde aşka merak,
Sabahtan önce sönmez kalbi dağlayan ateş.

Gecem rengini almış sevdamın karasından,
Onu çekilmez kılar canıma çöken hasret,
Nasıl kurtulur gönlüm özlemin yarasından?
Acıları azdırır bir de bu zalim gurbet.

Cananla çok başkaydı gecenin gümüş rengi,
Binlerce heves ile mehtapları beklerdik,
Bulamadım yok idi dünyada bir tek dengi,
Sevdalı bakışlara hoş sedalar eklerdik.

Kayboldu O´ndan sonra kalbi kuşatan huzur,
Herşey gibi gecem de yalnız çekilmez oldu,
Bilinmeyen bir duygu içimden canı kazır,
Neşlelerin yerine yine hicranlar doldu.

Gecenin karasını elbette vuslat aklar,
Küçük bir umut için taşıyorum bu derdi,
Gönül çilede ama aşkı yıllardır saklar,
Uzayan gecelerde yürek kedere erdi.

Aşka gebe gecenin sancısını çekerim,
Yıllar geçti gitti de gelmedi doğum vakti,
Bir aşkın esiriyim yıkılırım, çökerim,
Ne ben bozdum, ne gönlüm yârle yapılan akti.

Hasan Ilter