Derler ki, bu ne hüzün? Hep mahzun yaşıyorsun
Bohça bohça dertleri sırtında taşıyorsun

Bilmezler ki yaşarım mevsimlerin güzünde
Gecem, gündüzüm yokuş; olamadım düzünde

Derler ki, meşakkatle dağ tepe aşıyorsun
Aradığını bulup mutluluk ışıyorsun

Bilmezler ki sorarım doğduğum günden beri
Ervahımda olanı, hedefim hep ileri

Derler ki, ne zamandır, hüzzamdan çalıyorsun
Neva yok mu bestende hicrana dalıyorsun

Bilmezler ki doğuştan yaram var ağlıyorum
Dert içinde derdim var, karalar bağlıyorum

Derler ki, çok yakında varıp da otağına
Ereceksin vuslata girip yâr yatağına

Bilmezler ki sevdiğim düştü zulmet ağına,
Bülbüller terk eyledi baykuş kondu bağına

Şimdi bana soranlar, bilsinler ne haldeyim
Bir bilinmez içinde çıkışsız mahaldeyim

Mecnun’un sürüldüğü kavurucu çöldeyim
Bazen de gülistanda al bir gonca güldeyim

Geçip giderken zaman uzak yaban eldeyim
Şatafatlı il değil küçücük bir beldeyim

Derler ki, istikbalde gizlidir nice anlar
Hiç yaşamadım saysın sevgisiz yaşayanlar.

Bilmezler ki sağırım, hem körüm hem de lâlım
Dolunayı bekleyen yeni doğan hilâlim

Güneri Yıldız (Elazığ, 08.09.2010)

.