Nasıl yakıyor içimi varlığın bile kahrediyor
Nefes aldıkça güçleniyor yangını
Yüzümden düşen yaş, önüme ölüm gibi yağıyor
Nasıl da boğuyor içimi
Bir arayıp sormuyor


Ne deyip geçtin benden bilmiyorum
Sorgularda yok üstelik
Kalabalık düşünceler zikrimden çıktı
Sadece iç dökümüm oldu şiir
Sebebim bile yok anlamaktan uzaklaştım


Ne çok şeyin üstünü kapatıp örtmüşüm
Gönlümde şimdi hazin saklı
Ve şairin sözü kaldı
“Ay geceden hiçbir zaman saklanmaz”
Saklanmaz oldum geceden
Ve hiç korkmadım sen gelmeden sönen odanın ışığından


Karanlık birikir ya kaleme
Kalemi kanattım her defasında
Aksın da, senin deyip geçtiğin yerlerden geçsin istedim aslında
Dizelerim uzadı sadece sonu da yoktu başı da
Sorusu da yok, cevabını bilen olmaz nasılsa


Bir akşam çıkıp gelir misin ki altını çizip şıkka sunalım
Ya da farklı bir lisanda açıklayalım
Ben öz dilimde konuşayım sen suskunluğunla bağır
Bilirim suskunluğunda kavgalar saklarsın
Kuzguni bir farklılık bakışın
Ve içinde yaşadığın sevda sefaletini anlatırsın


Varlık derdim oysa senin için
Şimdi takip et yazdıklarımı
Derdimi de anlarsın nasıl yok olduğunu da
Dilimi keserim artık ses çıkarmaz
Ellerim zaten yanık bir daha maşasız tutmaz