Gece karanlığıydı
Bir çocuğun gözlerinin rengi
Kirli paslı umuda duaydı
Gökyüzüne açılmış elleri


Annesi anlatırdı daha o konuşamadan
-Hayat senden sonra gelen bir yaşamak sunarlarsa bana
Hayallerim orada çoğalır
Ve gizli bir mimari yükselecekse sonsuzluk manzaralarından
Sana susamış gözlerim
Senin düştüğün yerde akar yaşlarım


Çok geçmeden O’na döküldü yaşlar
Bir mezar dar
Toprak örtüsü
Çocuk hayalleri ah


Bilir miydi?
Annesi susmuş, annesi derinlere gömülmüş
O sesinin duyuramadan
Hayatın engereklerine çığlıklarını dökmüş


Umuda duaydı açılan ellerim
Kirli paslı düşlerim


Konuşmak kalmış bana anlayınca sonralarda
Büyümek vakit geç olmadan
Ne cesurum eskisi kadar
Ne de kara gözlerim


Susmaksa iyi bilirim
Konuşmaksa bir ölü kadar derine gömerim
Hayat senden sonra gelen yaşamayı
Sefaya çıkmış akşam çiçekleri gibi
Güneşin duvarlarına sererim


En deli düşlerimdi


Büyüdüm


Kaçak içtiğim sigara dumanı vurdu
İs karası hüznünü
Zaman zaman kısılan sesim
Duyuramayışım
Güne düşmüş karanlıktı gözlerim
Maviye çalan
O’nun cümleleriydi ahkâm kesişim
Sus deyip, sırtıma alıp nefes almayı
Dar bir örtüde kendime seçişim