Güneş gene indi kalenin burçlarına
Parıltılar düştü dalların uçlarına

Hüzünlü bir kadın gibi durgunca deniz
Ufuklara kızıllıklar düşmedi henüz

Bir kuş uçtu açıklara kaleden
Bir gemi ayrıldı sessizce iskeleden

İkisi de uzaklarda silindiler soldular
Kızıllaşan ufukta kayboldular

Kızgın güneş öptü suyu orta yerinden
Altın renge koştu mavi sular serinden

Yanıyordu sanki deniz,alevinden ışığın
Tutuşturdu yüreğini kim bilir kaç aşığın

Yavaş yavaş gökyüzünün rengi morardı
Kurşun rengi oldu deniz,sonra karardı

Ilık ılık bir rüzgar okşadı usulca tenimi
Tatlı bir ürperti kapladı her bir yanımı

Ay ışığı vurdu birden suyun yüzüne
Dalgaların sesi döndü şarkı sözüne

Sihirli bir müzik çalıyordu sanki durmadan
Sonsuz bir ritimle sürdü ara vermeden

Fırtınaya dönüştü gittikçe rüzgarın sesi
Bedenimi kamçılıyor soğuk nefesi

Kudurdular dev dalgalar sanki kudurdular
Yalçın kayalara çarpıp durdular

Köpük köpük karıştılar geceye
Katılıp renk verdiler yaşam denen bilmeceye

Artık kızgın rüzgar,hırçın deniz ve ben varım
Bir düşündüm neler kaldı geride yarım

Pişman mıydım yaşantımın hiçbir anından
Bin bir anı gelip geçti gözlerimin önünden

Sevinçlerim,acılarım,korkularım,yaşanmamış sevdalarım
Üstünkörü yaptıklarım ve hiç yapamadıklarım

Ne istedim alamadım
Ne aradım bulamadım

Hem doğayı hem gönlümü dinledim
Düşündükçe bir gerçeği anladım

Ben var isem ışık da çok ses de çok
Ben yok isem şu dünyada hiçbir şey yok

Giden için her şey sona eriyor
Yaşayana her şey burda duruyor

Mutlusundur isteklerin olduysa
Mutsuzsundur aklında çok şey kaldıysa

Hava artık ağırlaştı dayanılmaz biçimde
Anlatılmaz sıkıntılar depreştiler içimde

Sakinleşti hırçın deniz gece yarısı
Oynaştılar suda ışıkların sarısı

Alacaklı oldu artık zaman yarından
Bir gün daha uçtu ömrümün baharından