Usul usul konuşuyor gölgeler,
bedenleri ağaç kovuklarına saklanmış, ürkek,
neden kaçıyorlar ki?

benim bedenim?
o da kayıp gidiyor ayaklarımın altından...
gölgemle başbaşayım
soluğum mu kesildi?
yok aslında alabildiğine nefes alabliyorum
çünkü yeni bir başlangıç umudum...
bütün gecelerin yeni doğan güne kucak açışı özlemim...

en çok hüzün kaplamışken dokunur kalemim kağıda
oysa en güzeli umut kırıntıları saklayabilmem satır aralarına

şimdi o kırıntılarla dizlerim tutuyor...
kovalıyorum sanki gölgeleri
aydınlığa özlem dolu çırpınışlar saklıyorum
parmak uçlarım günün renklerini değiştirmek için dokunuyor zamana
yeni bir başlangıç olmalı çünkü
yüzleri güne dönmeli tüm saklanmışların...

davet ediyorumm bir bir kovuklarında ki
ürkek nefesleri..
biliyorum çünkü yeni bir başlangıç hep olmalı...
umut gölgesini hiç esirgememelii benden, bizden....


İş arası kaçamak satırlar :))
21.10.2011 zaman..oniki onbeş...