2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1159
Okunma
Kendi kefenim için ısmarcıyım bu gece,
Ölümle yüzleşmeye gün kalmışken;
Mahçupluğa kalmamalı acemi bir terzi elinde..
Ölümün rengi neydi; unutmuşmuydum yola çıkarken?
Uçurumun kenarında ki intihar sahnesi mi?
Yoksa karanlıktaki sessiz çığlıklar mı?
Gözlerim de donmakta yaşlarım,
Sevginin tükendiği istasyona bir durak varken;
daha doğmamış çocuklar dolaşmakta ruhumun yarı açıkllığında,
O istasyona hiç varmamalı belki de,
belki de yeniden umut etmeli
uzakların soğuk rüyalarında bir yolcuyken
pembeliğin hükmünü haykırmakta...zaman...
Dur zaten! Daha bitmedi kefenim,
daha görecekleri var vahşiliğin pençesinde kanayan yaralarımın,
Bense şimdi bana en çok yakışan gülümseyişimle terzi konukluğumu beklemekteyim....
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz