peşin ödedik hayatta neyimiz varsa
çocukluk acılarımız peşin ödendi,
genç kederlerimiz peşin peşin
ardı sıra düşünmeden üzerimize yıkıldı

kaldırdığımız cenazemiz bizimdi
mezar taşı peşinen dikildi
ağlayışımız hastane odasında
doğduğumuz o ilk güne peşinen dökülendi

bir keder vardı üzerimizde
hayatın ilk soluğunu doldururken ciğerimize
kumamız erkek çocuğu kabullenmemiz
peşinen umulandı iki yaşımızın olgunluğunda

susuşumuz peşinen atılan tek taraflı imzaydı
sus dediler susturulduk olgun çocukluğumuzda
uyu denilince uyumak kalk denilince kalkmak
oku dediklerini okumak peşin hükmümüzdü

aynı düşünmeyene bölücü diye baktılar
peşinen bölücülüğümüze yasak konuldu
cümlelerimizi bölmesekte peşinen
içimizi ruhumuzu böldük hiç düşünmeden

tashihi yoktu yaşadıklarımızın yaşatılanların
eylülün onikisinin hesabı bize ödetildi peşinen
okunacak kitaplar göz hapsine alındı önce
sonra aklımızın ipleri gözlerimizin yaşı

peşin ödedik yaşadığımız bu hayatları
hiç ödeme gücümüz olmadı istediklerimize
içimizde peşin peşin bir hırs biriktirdik
veresiyesiz hesapla bir gün ödetmek üzere


19.09.2007, ankara