Bir varmış
Bir yokmuş diyerek başlamadı
seninle yaşadığım masal...

Nesli tükenmek üzere bir aşk
Son nefesleri yılgın ve yıkılmış
yalnızlıkların koynunda vermeyi bekliyor...
Kimsesiz..

Bir kadın gördüm
Gönlü cennet bahçesi,
Gözleri derya denizi...

Yüreği amansız ve zamansız kanatılmış
Buruk bir aşkın esiri...

Ahhh kadınım!

Değmeyecek çektiğin çileye
Gönlündeki derin yaralar...
Biliyorsun!

Sen ölesiye seviyorsun
Helal zannettiğin aşkı...
O hatırladıkça seviyor
Vaktinden arta kalanı...

Gör!

//

Adamın biri
Zamansız bir çığlık attı
Aşk’a
Sonra
Kadını ile göz göze geldi
Usulca

Bilinmezliğin orta yerinden çıkan his
Gönüllere kondu bülbül sesinde
ve aşk dans etmeye başladı
Ömrüme denk kadınımın izinde...

Oyun mu bu?
Yoksa bir rüya mı?
...

Büyülendim...

Güzel gözlerine düğüm düğüm bağlandımda
Yüreğine ölesiye düğümlendim kadınım...

Varlığıma değer kattın
Yalnızlık renginden başka
biraz beyaz
biraz kırmızı..

Beyaz sana olan masumiyetim
Kırmızı yüreğine olan aşkım
Oysa sen
Gönlümdeki gökkuşağısın
bugün...

Aşk dediğimde
Çiçekler açıyor gönlümde
ve selam duruyor güneşine..
Sana..

Umut
Emsali görülmemiş
bir mutluluk seninle...

Yaşadığım toz tutmuş acıların
ve gönlümün aşkla evet dediği insanların
ardımda bir gölge oldukları gerçeği
sahile vurmuş bir deniz yıldızı kadar
Buruk...
ve unutulmuş...

Sen buruk acıların
ve toz tutmuş geçmişin
Üzerine beyaz çalan kadın..
Hoşgeldin yüreğime..

Sen..
Gönlümü aşka boyayan kadın..
Hoşgeldin ömrüme..

Sen..
Kadınım..

Yüreği öbür yarım,
Gözleri sevda yolum..

Hoşgeldin...