VE BEN KARTLARIMI YAKTIM…

Bir hâkimiyet mücadelesi veren aşk,
Benim ” Hanedan”lığımda ne arıyordun?
Senin krallığında köylüler abalıdır hep,
Avuçlarımda bir tutam soylu kibri gezinir,
Yamaçlarımda var olan hale ağıdı,
/
Kartlar hep kazanmaz, bazen kaybetmekte var…
…
Söyle aşk çağlayanı,
Benim imgelerimde ne arıyordun,
İnleyen sesimden kaçan sipahiler,
Çarmığa gerilen ukdemdi,
Söyle abidem, benim kubbemde ne arıyordun?
, …
/
…Kartlarım ve ben…
/
Ve Haliç’te bir köle uğultusu, işte geldiler,
Kalbimde hep bir azat kuşkusu,
İçime işlendiler,
Zincire vurulmuş maça kızı ve kupa.
Ben derebeyi vicdanımı yaktım, aydınlat içimi,
Ey aşk! Durma…
///

Halayık ülkesinde, bir zavallı doğar,
Ve Semerkant, ilmin kucağı,
Kâğıtlar basıldıkça basılır,
Keşfedilemez bir türlü aşkın ocağı,
…
Ve ben kartlarımla “burun burunayım”,
Kumar yine kumar,
Aşk pazarında ben bir tefeci,
Haczet işte umut gövdemi,
İdam sehpası temiz mi temiz,
Aforoz edildi çoktan hevesim,
İncilim kirlendi, İslamiyet et halime,
Debdebem işlendi ve kuvvetim yetimdi…

Kartlarım ve ben hep galibiz,

Nisan yağmurunda tefekkür edeniz,
İçkimiz haram, günah kefenimiz,
Aşk istidadım boyanmış,
Gökkuşağım karanlık,
Ve sen istemiyorsan tenimi,
As hadi! Ne bekliyorsun içimi…
…

Kartlar yine kartlar,
…

Efsane oldu bütün hayatlar,
Avucumda Cuma’dan ayrı bir nur,
Enseme serpildi billur mu billur,
Yoncadan farksız sinek kartım,
Ve elimde hep umut silahım,

Ve ben sonun da senin için,
/
“bütün hayali kartlarımı yaktım”…

/

KEFaret-Melek Gürses