BENİ ANLAYAMAZSIN

Bir mevlüt okunur içimden içeri,
Kasımpatılar doğurur her yanım,
Ben bir “köstebek”,
Karanlıkta kalır yarımlığım,
Ve istiridye yarınlarımda bir deniz,
Denizde dolanır hiçliğim,

/Olta üstüne olta/

Ben dalyanlarda asılı kalırım…

Bir göçebedir aydınlığım,
Yutkunurum çingenemi ve “ateş”
Eteklerinde ben yanarım,
Sıcaklığım kendimedir, yüklendiğim güneşte,
Omzuma bir kırbaç gibi değen ağırlığın,
“Omurgamı” deler, ben sakat kalırım,
Ben tufanda bir asa ve topallığım,
İçtiğim buhardan da öte, bir dumana karışırım...

Beni anlayamazsın…

Dağarcığıma yabancı kalır dilin,
Ve eşekarısı gibi iğnem apansız,
Peteklerimde ölü kraliçeler,
Ben zehirli bir sarmaşık,
Girme içime incinirsin, incinir yüreğin,
Ve diken sırtı bir hayalet içimde gezinir,
Yaklaşma! her yanımda ürpertili kaçışlar,
Son bulmuş haykırışlarım, son buluş hayatım,
Ve uyanışım gündüze, ben kefene sarılmışım…

Beni anlayamazsın
…

Ben kendimi bile anlayamıyorum ki,
Türbemde derviş yalnızlığı var ettim,
Tespihimde gözyaşı “doksan dokuz” kere,
Ve emsalsiz direnişlerim “atlaslar” çizdi,
Pervanem yandı, etim hücreme karıştı,
Suretim gölgeme eğildi, aydınlığım biçildi,
Yaklaşma ne olursun,
Çirkinliğim bir ayna aksinde…

Beni anlayamazsın…

İman tahtam uçuruldu, uçtu bütün benliğim,
Kereste dergâhında bir kıymık,
Kanayan tütün varlığım içildi,
İbrahim masalında gülüm kavruldu,
Hutbem ismime dikildi, sıyrıldı ekberim,
Beni anlayamazsın, beni anlamak kasvet getirir,
Dört duvara sığamazsın,
Çağlayan çadır ve sessizlik,
Yaklaşma! Kibrime yenik düşersin…

KEFaret