Düşmek;
Bir uçurumun kenarından değil elbette!
Tutunacak dalı olmayan biri değilim ki;
En kötü anımda sen vardın hep yanımda,
Yine olacaksın biliyorum.
O yüzdendir ki korkmuyorum...
Ama düşmek;
bir çocuk misali,
Kaldırımlardan yollara,
O hep özlediğimiz yıllara doğru!
Düşmek dizlerini kanatırcasına,
İlk aşkın ayrılığı canını acıtırcasına...

Düşmek;
Uykunun en güzel yerinde,
En derine doğru!
Bir kabusun en dramatik,en ürkütücü anında;
Kan ter içinde,
Gökyüzünde kapkara bulutlar,
Göğü inletircesine yağan yağmurlarla düşmek...
Tereddüt etmiyorum gözlerimi kapatırken,
biliyorum ki tam düşerken;
Sen tutacaksın!
Ama düşmek;
Bir kuş misali,
Kanatlarını daha yeni yeni tanırken
Özgürlüğe yelken açarcasına!
Varolmak endişesinden uzak,
Biliyorum ki hayatın kendisi tuzak
Ve bu tuzağa düşmek...

Düşmek;
Acılarla kederlerle didişmek elbette!
Kavganın en kanlı yerinde;
Kaderin saç telleri,
Tırnaklarımın içinde
Bir el belki,
Sırtını yaslayacak başka bir sırt;
Başını yaslayacak bir omuz!
Düşmek;
Tüm acılara inat gülüşmektir biraz da.
Biliyorum yüzümde ki tebessümün;
Bahçemde hiç açmayan,
Asla yeşermeyen tüm çiçeklere inat
Kıpkırmızı duran o gülün sebebi de sensin!
İşte bu yüzden ki düşmek;
Ne kadar yüksekten olursa olsun
Sırf seninle diye güzel...