Sarmaş dolaş bir sancı işte bizimkisi
Bir bakışın uçurumdaki kıyısız hali belki de
Bir şehre hüzünlerini ters giydirmek gibi
Olmayınca olmuyor çölün üstüne bu kaktüs
Olmayınca olmuyor buluttaki yağmur lekesi

Sonra bir yalan sinsice ısırdı sana dokunmalarımdan
Zehir bir anda sardı tüm yazgımı
Emdin, tükürüp attın kuyumuza
Olmadı
Bir umut sardın sıkıca uyuşmuş kalbime
Olmadı

Şimdi sen bilirsin çığ gibileri
Yamacımızdan yuvarlana yuvarlana silikleşen ihtimalleri
Daha kırkı çıkmamış öpüşmelerimizi
Sen bilirsin bu kelimelere dokunan harfleri
Bilirsin sen
Dış acılarımın toplamı, sana üç yüz altmış derece

Görüyorsan eğer, elimde bir tebeşir
Siliyorum uzaklaştıkça kendimi
Görüyorsan
Sen çöp kadın
Ben çöp adam
Hiç görünmüyor bile kalbimiz çizgilerden
Eğer görüyorsan
Görünüyorsan yani
Artık tehirli sana gelmelerim
O yüzden sana son bir davet sadece ruhumdan
Ayrılığımızın galasına

Ve sakın
Sen prova yapma
ben çoktan ezberledim bu bitişi


Oktay Coşar