ARTIK ANLADIM, GELMEYECEKSİN...

Dalga sesleri duyuyorum
Martılar eşlik ediyor simit saçan vapurlara
Gökyüzü bulutlu, birazda yağmur tabi ki
Hava soğudukça soğuyor
Titremek geliyor içimden
Biraz da sövmek
Biraz da ağlamak
Aşkımı haykırmak istiyorum dalgalara
Bir başka kıta daha dökülüyor dudaklarımdan
Bir başka dörtlük daha…
Ağlıyor mısralar adını duydukça
Yaşlar dökülüyor boş kurak topraklara
Yangınlar başlıyor seni unutmaya çalıştığım anlarda
Alevler yakıyor gözlerimde ki SENİ,
Gözlerinde ki BENİ,
Ve BİZİ…

Bir fırtına kopuyor gökyüzünde
Bulutlar kararıyor, şimşekler çakıyor
Ağlıyor gökyüzü
Susuyor insanlar
Susuyor doğa…
Sensizliğin acısını döküyor masallar,
Sonları bu sefer mutlu bitmeyen masallar,
Leyla ile Mecnun’a, Ferhat Şirin’e
Kavuşmuyor, kavuşamıyor.
Eller yazamıyor bu ayrılıkları
Boş kâğıtlar ıslanıyor gözyaşlarıyla
Satırlar artık daha uzun değil
Daha sevdalı değil
Sadece hüzünlü,
Umutsuz,
Hasta…
Hastalık olduğunu söylüyor doktorlar
Birkaç ilaç ve birkaç iğne
“Umutsuz vaka” diyorlar SANA,
BANA,
BİZE…
Seni arayan gözler sadece benim değil,
Geride bıraktığın tatlı bir kedi arıyor seni
Artık o da anladı senin olmadığını
Mırıldanmıyor, ses çıkarmıyor ve yatıyor.
Evet, sadece yatıyor senin yokluğunda
Belki SENİ düşünüyor,
Belki BENİ,
Belki de BİZİ…

Artık anladım gelmeyeceksin
Ellerini tekrardan bana uzatmayacaksın
Sözlerinle beni sevmeyeceksin, tekrardan bana saçma sapan şakalar yapmayacaksın
Biliyorum,
Beni sevmiyorsun.
Artık onunla mutlu musun, bari onu söyle
Sevdiğini söylüyor mu sana
Gözlerine bakıp “Aşkım” diyor mu
Ellerini tutup sarılıyor mu sana
Biliyorum, beni sevmedin işte.

Sanma bu acıya da dayanırım,
Sanma ölümden korkarım
Sanma hayata tutunurum
Bir bıçak darbesiyle son veririm
Ama SANA acırım,
BANA acırım,
BİZE acırım.
Dayanamıyorum,
Bitti artık,
Hem SEN,
Hem BEN
Hem de BİZ, BİTTİ…

İsimsiz Hikaye Yazarı, Rafet ÇETİN…