AĞLIYOR 4 MEHMED

Bir rüya gördüm
İçi insan dolu bir sokak
Herkes sessizce bekliyor
Her birinin gözünde sessiz yaşlar
Ve sadece oturuyorlar
Sokağın sessizliğini bozan bir çığlık
Feryat ediyor
“Oğlum!” diyor bir anne
Gözyaşlarını döküyor kana doymamış bu topraklara
Sözlerine isyan ettiriyor
Gözlerini kapatıyor
Bağrına vura vura “Oğlum!” diyor
Sakinleştirmeye çalışıyor yanındakiler
Kolonya şişesi boşalıyor bileklerine,
Yüzüne,
Ve sözlerine
Sakinleşir miydi bağrı yanık ana
Canını verseydi ağlamazdı bu kadar
Ama evladı ölmüştü, evladı
Oğlu şehid olmuştu

Ana mıydı sadece yüreği alev alev yanan
Babanın hiç mi gözü yoktu evladında
O da oturmuş bir köşede
Ağlıyor için için elinde bir sigara
Çekiyor efkârlı efkârlı
Duman içinde kaybolmuş bıyıklarının altından
“Vatan sağ olsun, vatan sağ olsun” diyor
Bir daha yakıyor zehirli tütününden
Bir daha
Bir daha…
Yetmiyor acısını dindirmesine
Yakacak tüm dünyayı elinden gelse
“lanet olsun” diyor bir başka yürek
Baba sıkıştırdı sözlerini iki kelime arasına
“VATAN SAĞ OLSUN”

Bu gelen araç mı?
Görülmek istenmeyen bir araç
Yok, bu bir değil iki tane
Yarıyor zamanı bir siren sesi ile
Ortalıkları çığlıklar kaplıyor
Yalnız ana- baba değil ciğerleri yanan
Dostlar, akrabalar, kardeş ve alın yazı

Mehmed’im daha yakın evlenmişti
Çok sevmişti bir tane aşkını
Gideceği gün tek bir söz ile ayrılmıştı
“Seni seviyorum ama Vatan başka” VATAN BAŞKA
Öndeki araçtan indi iki kişi
Kıyamet habercisi oldu bu iki kişi
Babaya yanaşıp söylemeseydi o sözleri
“Başınız Sağ olsun” demeseydi
Kıyameti işte o an kopmuştu yüreklerde
Baba eline aldığı kutuya sarıldı
Tutamadı artık gözyaşlarını
O da “Oğlum!” diye haykırıyordu semaya
Anne bayılmıştı artık bu fermanın ardından…

Ve en zor an,
4 asker
Ana kuzusu 4 Mehmed
Ellerinde kardeşleri şehid Mehmed
Onlarda insan ve kardeşleri omuzlarında
Ağlıyor 4 Mehmed,
Ağlıyor Anadolu
Ağlıyor Tüm TÜRKİYE…

İsimsiz Hikaye Yazarı, Rafet ÇETİN…