Kız sende depreşip duruyor, çapkınca bir cilve
Gel otur da yanıbaşıma, dert nedir ki söyle
Dupduru gözlerde his saklı, sığmaz ki her eve
Gel de çömel gönül selime, dokun bal buseyle
Kara Baht telline dokunma, istemince seve

Ahu gözlüm, gönülde ay’ım, dönde bir bak isme
Hırsının dalından in zaten, kalpten fıkarayım
Dalma saniyelik hevese, her duruşta küsme
Tutuver şevkle elimden ki, narın da yanayım
Kara Baht telline dokunma, kanmayım her cisme

Kulun olan bu miskin yürek, Ya Rab sensiz neyler
Nefis bir bardak suya koşar, yön deryadan şaşar
Duygular saniyelik yaşar, zatlar günah peyler
Düşünmez kul lokma da hakkı, hep biçimsiz yaşar
Kara Baht telline dokunma, sevap ister beyler

Duygu kabartıp durur hissi, içten közün batar
Gelde yetiş garip sevgime, yutuyor yangınım
Kul köleliği kula yokken, toprağa can akar
Gelde sok içime baharı, inan çok yılgınım
Kara Baht telline dokunma, içinde aşk yatar

Gönlüm deli dolu bilmece, acı’m nar da hece
Koştum varlığına istemce, sol yanım dolmadı
İnan hicran artık eğlence, kalb’i yakan ece
Vuslat tahtı kurulmadıkça, aşkta yer kalmadı
Kara Baht telline dokunma, çökmesin kara gece...





(11.10.2011)AZAP…




DOST YÜREĞİ:



İnsanın hüznünü dağıtan nice bileşenler
kaybolurlar güneşin vedasıyla.
Kimi gayet sabırsızdır,
gülen yüzlerle gider yuvasına,
kimi mecburendir çelenin deryasında.

Kibrit kutusuna hapsetmeli
her yerin kendine has elemini.
Yoksa;
bir birine karışır mevsimler.
Şahsa özelde kalmalı bazı yangınlar,
hayatı zehir etmenin
kime, ne faydası var!
Akla gelen başa gelir derler,
hayallerin ufkunda gezinirken
tebessüm etmeli en güzel düşünceler…Ahmet BOZTAŞ




Kara gece çökmeden gündüz uyanmaz.
Seherde ağlayan bülbül şakımaz
Güneş doğmaz ışıtmaz.
Somurtur açmaz.
Kara gece çökmeden insanlar aymaz.
İllaki çökmesi lazım......................İSMAİL SÜKLÜM