……………………………………………………………………………………………………………………….

Ömrüm Benim


Kış yaşadım yaza ayan
Dulda geçti ömrüm benim
Bülbül idim gül arayan
Dalda geçti ömrüm benim

Sevgi dedim kin verdiler
Yaralandım tuz bastılar
Hem övdüler hem dövdüler
Dilde geçti ömrüm benim

Divan durdum ağa beye
Bunca ömrüm gitti zaya
Mecnun oldum bir Leyla’ya
Çölde geçti ömrüm benim

Ayhani’nin kırık beli
Tutmaz oldu eli kolu
Çamur çaylak engel dolu
Yolda geçti ömrüm benim


Ozan Ayhani



1960 yılında Tokat’ın Çamlıbel beldesinde doğdu. Asıl adı Ayhan Çabuk’tur. İlk ve ortaokulu Çamlıbel’de, liseyi Kayseri, Tokat ve Turhal’da okudu.

Halk müziğine ve şiire ilgisi küçük yaşlarda başladı. Babası Ali Çabuk’un zakir olmasına karşın oğlunun bağlama çalmasına karşı çıkması nedeniyle müziğe ilişkin bilgileri ve bağlama çalmayı ağabeyi Aslan Çabuk’tan öğrendi. Ortaokul yıllarında öğretmeni Fatma Kuzucu’nun hazırladığı etkinliklerde ise ilk kez sahneye çıktı. Daha sonra Abdullah Papur ile sahneye çıktı.

1978’de İstanbul’a giderek halk müziğinin önemli isimleriyle tanıştı ve bilgisini pekiştirme fırsatı buldu. Bu dönemden sonra yazdığı şiirlerini de bestelemeye yönelen Ayhani’nin türküleri birçok sanatçı tarafından yorumlandı.

Değişik yerlerde müzik yönetmenliği yaptı. Ayrıca Orhan Kemal’in bir oyununun müziğini hazırladı.

Konya Aşıklar Bayramı da olmak üzere değişik şenliklere katıldı ve birincilikler aldı.

Şiirleri değişik yerlerde aktarılan Ayhani bugüne dek tek başına ve grup olarak birkaç albüm hazırladı.


...……………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-241-)(-)(-)(

Köyde doğmuşum ben amma
İl’de geçti ömrüm benim
Geleceğim bir muamma
Bil’de geçti ömrüm benim

Yaralarım saramadım
Bir yardımda göremedim
Halı,minder aramadım
Çul’da geçti ömrüm benim

Başta esen hep karayel
Uzanmadı sihirli el
Tekne,kayık bile hayal
Sal’da geçti ömrüm benim

Herkesi de dostum bildim
Bu sebetle dersim aldım
Ben yeşile hasret kaldım
Al’da geçti ömrüm benim

Sevdiğimi almadım ben
Bir gün olsun gülmedim ben
Sevgi nedir bilmedim ben
Kül’de geçti ömrüm benim

Hayal bile kuramadım
Şöyle sefa süremedim
Deniz, umman göremedim
Göl’de geçti ömrüm benim

Lüzumsuzum ağrıyan baş
Varmı hani seven haldaş
Gözlerinde hep kanlı yaş
Sel’de geçti ömrüm benim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz