Kin hücresiydi kirpikleri
sayıkladığım gün benizlisi
öyle derdi
sular aşkına sahipsin sen
düş durgunu içime düş sandıran
ıslanmayan sureti ve her şeyi erteleyişi
sağanak hallerimi öykümden öte düşüren

düş sen gece inciri her dem soluklan
göğüs haylazıdır durmaz yerinde sızı
sen az öteden seslen
ağrılı duyumlarım var bahar sonlarına

bütün sabahlar aynı
naftalin mi serilir uykulara
itirafta bulunur uyanık saburlar
hani ellerin toz koparandı
ağrıyı ağırlardı su yüzün
ya unutulan kal sözün

bugün hoyratı durgun suların
açık pencerelere çık ta
avluya biriken çığlığımı sorgula
ıslanan suretimi kurgula

tanrıya geri yollanan yavrulara sussam
şimdi her iki yakamda kanıyor yokluğun
dirhemden minnet özrümden ötre sussam

terinimden tuz ölümleri baskıya sarkıyor
istila sanınca ayaksız karıncalanmalar
haylazı yaralı göğsümün esiyor seni
sızımı ıslatan evsiz kapıların çarpıyor yüzüme
gece yolluğuma çıkıyor düşler
aydınlığım elimde
defterime sokuluyor mısralar

hani
en çok görünenler özlenir ya
hiç göremediğim
seni özlemediğim ıraksız bir muamma

şimo
sinan şeker