5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
884
Okunma
Sen şimdi
almış bulutları yanına
gamsız kahkahaları yağdırırken gözlerinden
ben beklemelerimi avutuyorum acemice
çaresiz kundağımda
düş veriyorum olmuyor
rüyalarımı emziriyorum olmuyor
sevmelerimi sıvazlıyorum yine olmuyor
ağlıyor da ağlıyor...
Sonra bir bakıyorum sana
nafile ağacının hırçın yaprağı olmuşsun
düş desem de düşmüyorsun toprağıma
Sonra tanıdık bir sise adak veriyorum
avutamadığım beklentilerimi
incisini denizin rüyalarında unutan bir istiridye gibi
anahtarını günsüzlüğünde unutan kimsesiz bir takvim gibi...
Oktay Coşar
5.0
100% (15)
Cevap Yaz
