TANIKSIZ GÖLGE

ben hep gölgemle seviştirdiğim
ruhumun şahidiyim
tanıksız

elim uzanmış
kolum kapılmış

gölgemi cetvellerle ölçüyormuşum (!)
hayret!

sahi erişebilir miydim sence deliliğime
yoksa uzar mıydı bu dönemeçli yollar önümde

yada alabilirdim belki
eğildikçe kısalan boyumun ölçüsünü
ilk ihanette

uzatmadan uzanmalıydık karanlığa bence
ışığı ardımıza alıp

kahvenin renginden kime ne

hem daha az körlüğe sebebiyetten
beraat taleb edebilirdik
gölgemiz yan düşünce

....
ama kime bağırsam
sırtında eski bir yaramdan kan

kime dokunsam
kollarında uyanan bir esneme var
öldürdüğüm ruhlardan

ben kime öylesine baksam
kim/sessizleşiyorum
daha saati soramadan

eyvahh ki eyvah!
kalabalıklaştıkça ıssızlaşan
kaldırıma terketmiş beni babam

bir cami avlusu bile düşmemiş payıma
haydi
Allah’a emanet bu yollar vesselam

Gülşen Mavi