------------------------------Aşkın neşesi yüceden, güzele varmamak kimin hevesi...
------------------------------Yol zora doğru incelir, can bulamaz yol yontmazsan nefsi…


Damarlar da akan canımdan kanım
Senle yoğruldu gam dağlandı anım
Gönlümde tek açan sensin sultanım
Tebessüm nerdeyse batacak neden?

Demde duru bir su iken bulandım
Boğaza oturan aşla dolandım
Yürek batışında hep çıkınlandım
Kurak toprak oldum yürekte neden?

Susmanın mecali kalmadı artık
Feryat boğar içi ruhumda yırtık
Köz de bitti sevgi his dibe batık
Nazların bizi köz’e sardı neden?

Helalim miydi ki haram mı bilmem
Öyle sevmiştim ki seni dönemem
Günahlara yürekte yer de veremem
Nemi görmedin ki çürümek neden?

Korkmadan aktım ben ruhuna senin
Yürek kan ağlarken içtimdi tenin
Zifir duvarlar da kalınca beynin
Yol ar’ken tarumar olmak da neden?

Ruhumun aynası beni sen yendin
Benim tek helalim diyen de sendin?
Gönül selini de çözmedi fendin
Bu gamsız ortamda fırtınan neden?

Seni göklere ben çıkarmadım mı?
Sana derya olup koşamadım mı?
Dert derdin üstünde hiç yakındım mı?
Bir anlık öfkede haykırış neden?

Şimşek gibi çaktın sustum da kaldım
Meltem olup hissi bağrına saldım
Meşk dil-dar’ım niye havamı aldım
Adın kalpte varken bu kaçış neden?

Kalbimi ben sana şevkle yolladım
Her güne o güzel adla başladım
Ses oluşta aktın yürek haşladım
Tek seni düşlerken bu çöküş neden?

Hep senle doluyken yandı düşlerim
Baktığım her yerde yanar ellerim
Her şeyin sahibi Allah’ım kerim
Kabirim de kalmış gibiyim neden?





(05.10.2011)AZAP…





DOSTLARDAN...




Canı gönülden art niyetsiz seversin,
Onu her yerde tüm kalbinle översin.
Çıktığın menzilden onun için inersin,
Onun içindir bunun nedeni! ....................HAKAN KURTARAN



Çöllere salıversen, istersen ağlat beni
Gönlüme tak yeter ki, aşk denen kelepçeni
Ne olduda ayrıyız, bileyim gerekçeni ?
Gönlümü bir boşluğa, salıverme Sultanım. İLK VE SON



Kapıldım sevdanın pınarına,
sürüklenip durdum yıllarca.
Öyle yorgunum ki;
bilmem nasıl anlatsam!
Neden diye sordum kendime,
aklım ermedi gönlümün hallerine.

Sanki;
benim için parlıyordu yıldızlar,
yolumun tozlarını alıyordu esen rüzgâr.
Ne kadar çok yanılmışım meğer!
Gecenin mehtabı, sabahın güneşi
görmüyor artık eski neşemi.

Hasret kaldım tatlı bir tebessüme,
yanaklarımda ellerimin izi var.
Kayboluyorum hüzün sellerinde,
ak bildiğim hep karaydı sence.
Hangi birine uzansam hatıralarımın,
ezgisi aynı nakarattan ibaret çile.
Katlanmakla hazana erdi bende mevsim,
kız ben seni neden çok sevdim! Ahmet BOZTAŞ



"nedeninden belirsiz
tertemiz sevgi kirsiz
yanar kor ateşinden
üşür mordan fikirsiz"....ramazan,efe




Vefasız yar nerde bilinmez
yar elinden su/mu içilmez
seni sevmekten yoruldum
sırma işlemeli hançerinle vuruldum.....Gülşen. D. ERİŞ...