İne bir akşam
Odamda floresan beyazlığında sahte bir gerçek
Saat 12’yi bilmem kaç geçiyor
Ve zihnimden sayısız gemiler geçiyor
Bir de hiç pembesi olmayan hayallerim yanımda
Dalgın dalgın oturuyoruz sahip olamadıklarımla
Beni en çok onlar anlıyor
Bana en çok onlar ağlıyor

Yine bir akşam
Sessiz tırmanışlar yapıyorum yalnızlığın doruğuna
Kaçmak istediklerimi arkamda bırakıyorum
Aklımda bile getirmiyorum hiçbirini
Hepsini akşamın karanlığına gömüyorum
Ve damarlarımda karanlığını görüyorum hayatımın

Yine bir akşam
Yeni bir akşam
Herşey eski aslında
Yeni olan sadece akşam
Yastığımda biriktirdiğim gözyaşlarım
Hergün siyahlığını terkeden saçlarım
Hayatımda ki herşey eski
Ve ben de eskiyorum her akşam

Yine bir akşam
Uykuyu bekliyorum
Ne zaman zahmet buyurup gelir bilmeden
Bekliyorum uykuyu
Gelince o da üzülüyor halime
Dayanamayıp gidiyor gözyaşları içinde

Yİne bir akşam
Kaybettiklerimi düşünüyorum
Sonra kendi kendime mırıldanıyorum
Kaybettim sandıklarım aslında hiç kazanamadıklarımmış
Ve gönüllerinden gittiiğimi sandıklarım
Aslında hiç gönlünde kalamadıklarımmış....


HARUN KALKAN