Çıkmadı tek müşteri, pazarda, bedestende,
Tekmil ahu-zarımı tele verdim neyleyim…
Her hüsrandan bir iz var, sararıp-solan tende,
Cism-i tarumarımı yıla verdim neyleyim…

Meyvesiz ümitlerim, düşte ekili kaldı,
İnatçı hüzünlerim, başta çakılı kaldı.
Takvimlerin ibresi kışta takılı kaldı,
Gelmeyen baharımı dala verdim neyleyim…

Güzelden vuslat ummak, nafileymiş nafile…
Kavgalıymış ezelden, güzellik insaf ile.
Bir hülyanın uğruna kâfi bu kadar çile,
Bağrımdaki harımı çöle verdim neyleyim…

İhtiyacım yok gerçi, mala-mülke, paraya,
Onlar deva değil ki, gönlümdeki yaraya.
Koyamadım maddeyi, manayla bir araya,
Yalan dünya kârımı pula verdim neyleyim…

Her renge dönen namert, mertten daha bahtiyar,
Şerlerden kurtuluş yok, kaçsan da diyar diyar.
Delikanlı yüreğim, heyhat artık ihtiyar,
Yiğitlik şiarımı yele verdim neyleyim…

Dürüstlüğün pabucu, çoktan atıldı dama,
Kalmadı değer veren, adam gibi adama,
İyide ısrar etmek, elbet vazife ama
Namusumu, arımı ele verdim neyleyim…

Belki benim kusurum, belki baht-ı siyahım,
Bitmeyen gecelerde tutsak kaldı sabahım.
Baktım ki ağlamakla son bulmayacak ahım,
Dinmeyen bizarımı sele verdim neyleyim…

Veli BOSTANCI