bir gün lâl bir deniz yatacak koynuna
pıtırak gibi toplarından girip uykuna
meneviş bohçalara sırnaşacak düşlerin
uçacak üzerine ürkek topraklar, kürek kürek
bir gün herşeyin olacak!
bir gün kendini demirden bir halkaya kilitleyip!
-aşk bu olsa gerek-



bir gün gelecek, geleceğini ütüleyecek bir gün gelecek
bir gün yırtacak dilinin mahkumiyetini her bir şey
bir gül açacak bir gün kapında sahibini gammazlamaz vakit
bir gün celebi belirsiz izafî bir sancın olacak
bir gün bir martı uçacak kanatlarıyla denizi işaret ederek
bir gün herşeyin boğulacak, kendinle kalacak kendin!




bir gün bir deniz uyanacak koynunda
bir gün mermerden bir sandala konacak güvercinlerin
bir gün düşecek nikahın, herşey boş çalacak gramafon yerini terkedip
bir gün senden önce uyanıp boş/alacak toprak!
sen uyuyor vakit!


bir ’uyudun uyanamadın’a müteakip!





ToprağınSesi



.