Hergün aynı yolu geçiyorum.
Manzara aynı…
Aynı insanlar,
aynı saatte
aynı yerde.
Artık beni gördüklerinde gülümseyen
motosikletli bir çift var mesela.
Sonra
alışveriş merkezinden geçiyorum
Temizlik işçileri işi yarılamış.
Ve tembel siyah köpek
güvenlik kulübesinin gölgesinde yatarken
yaşlı gözleriyle kolluyor etrafı.
Fakat bugün
başka bir köpeğe
mavi bir araba çarptı.
Ve orospu çocuğu durmadı bile...
Önce biraz yavaşladı
sonra gazı kökledi ve kaçtı…
(İnsanlar için bile durmuyorlar. Fakat en azında onların ambulansları var.)
Yanına gittiğimde hala yaşıyordu.
Sahibi belirdi birden
ve kucağına aldığında
köpek titreyip işemeye başladı…
Sonra
adam arabasına atlayıp
en yakın veterinere doğru gazlarken
bende Tanrıya seslendim(nadirdir)
köpeğe bir şans daha vermesi için…
Boktan birgün böyle başlayabilirdi.
Ardından işe gitmek için hergün
çıkmak zorunda olduğum yokuşa yöneldim.
Yokuşların kendine özgü gizli
dik rampaları vardır
ve
sizinle dalga geçmek için yapılmış
izlenimi uyandırır.
Yokuş içinde başka bir yokuş...
İşte tam orada gördüm
harikulade sarışını
yolun dik rampasına
park eden bir jip içinde
oturmuş sigarasını içiyorken.
Otuzundan fazla olmadığı gibi
dünya umrunda değildi…
Bana bakıncaya kadar
gözlerimi diktim.
Sonunda farketti beni
birsüre bakıştık
ve
aniden başını çevirdi
sarışın
siyah güneş gözlüğünü takarken
büyük araç sessizce çalıştı.
Mavi gömlekli
kır saçlı adam
gazı köklediğinde
kadının içtiği sigara dumanı
açık pencereden çıkıp
geride mavi birşeyin izini bıraktı.

Yapıcak fazla birşey yoktu.
Bende çıkarıp bir sigara yaktım
lanet yokuş ciğerlerimi
zorlarken…