biter elbet, bir gün gelir , bu nefesde biter
dünyada ,hiçbir şey , değildir gerçekler
ecel kapımızı çalsa verse diyetler
bedendeki azaplar son bulur , ruh köhnete girer



vakti gelince korkar herkes ölümden
vermemek mümkünmü ,azrail söker alır yüreğinden
kara toprak, kabristanda, kucak açmış bekliyor
ölenle ölünmüyor diyor gardaş ,sırası gelince ,alıyor dünya hissesinden


varmı bu dünyada ahret,den geri dönen
aldığımız nefes kadar kısa hayat ,olsun senin tecrüben
sevdiklerin dostların ahbabların , yoksa içindeki güven
arkadaşların olsada ,bozulmuşsa düzen ,
çile rüzgarında yeterki sen ,sen sabır tesbiği çek, dilen



öksüz sefil olma ,gönül hacmini biraz geniş dairede aç
sevgi saygı diyarında dolaş , birazda sen gir , yeterki öbek aç
almadan vermeyi bil, sınırları zorla , saç
insanlığı öğren gel , insan insana gardaş , hep muhtaç......



şiir ceylan yılmaz

<photo id="1" />