Bir adım ötemizde kurulu bir şehir var
Kucak açmış herkese demiyor ki yerim dar.

Ne surat asması var ne de bir bahanesi
Ağa, efendi demez müsavidir hanesi.

Gözyaşıyla gidenler dönmek için acele
Etmiyorlar belli ki ram olmuşlar ecele.

Hakkımız helal olsun diyerek uğurlanır
Toprak bizim mayamız ve toprağa bağlanır.

Ne bir telaş ne öfke ne güneş ne yıldızlar
Ne gönül ağrısı var, ne de can yakan kızlar.

Ne kandil aranıyor ne gaz ne tuz ne ekmek
Bu şehrin girişinde son buldu zahmet çekmek.

“Elestibü Rabbiküm “ bütün ruhlar oradan
“ bela” diye haykırdı yola çıktık buradan.

Ve toprak bir nefesle yeni şekle büründü
Ya eşref-i mahlükat yahut yerde süründü.

Toprak analar gibi sımsıcak sarar bizi
Yıkar, paklar, temizler günahkar bedenimizi.

Bir şehir ki üstünde can taşıyan ölüler
Gerçek hayat alt katta sanmayın ki ölüler.

Çanakkale 26/09/2011