hayrettin taylan


üveyiklere ağıtım vardı sen ceylanken
sükûtun derbeder etti avcılığımı
mâtemleri vurdum
ben vuruldum senden öncelere
merhametine nadas oldu yağmurum
damla damla besledin can yaramı

keder niyet etti kaderimin cenazisine
sen geldin dirildim yine
muştunun meşhuru oldun ol vakilerime
ürkek ceylan gibi seyyar satıcılık yapar vebalin
badiyelerin sırtına alır seni alınganlık
algılar seni sensizlik
uçsuz bucaksızların bacağı kırılır
sarar seni sonsuzluk,
arar beni sensizlik

bekler gibi bekler yalnızlık
alır seni ben’e geçen üst ben
yazılır yazgımız içsel çakralara
elif duruşuna gelir gelmişlik
seni bekler lam ‘dan sonra mimleri tümlemek için
oysa soylu ve soyunuk hayallerin vardı sen’e geçtiğimde
bitmez düşlerim hülyasıydın sol yanında ay şavkı
yüreğinde aşk ummanı
susatıyorsun aşkımızı
cenge katılır yalnızlık
yaramı sorar düşman güzeli
iyileşmiş bir cihan olunca
gelir ciğerci dükkanıma
beni yaşar senden
soyunur soyut tutkular
giyinir sensizlik
biter eskimez sevda
seni de Leyla gibi mısralarda bırakıyor hayat
beni de Mecnun gibi yeni aşkın salıncağına atıyor ati
Sevmenin fidanı olurum yiğitliğe meyve olmaya
Severek yazar beni öykü içre öykülerin
Severek biter ruhumdaki karekterin

Ummanların umduklarımı ıslattı
Şimdi aşkın t’an zamanı