Ne garip şeydir insan!
Ömür değirmeninde öğütür yaşadığı gizemli sırları
Kim bilir hangi derinliklerde gizlidir tanıklık etiği anıları
Avuçlarındadır yüreği ürkek atar kalp çarpıntıları
Sessiz sessiz


Usulca sokulur gecenin karanlığında görmezden geldiği korkuları
Çok geceler oturur pencerenin kenarına saatin bir vakti
Demli çayından bir yudum alır sigarasından çeker derin bir nefes
Ruhuyla koyulur içli bir sohbete
Sessiz sessiz


Işığı cama vuran sokak lambasının şahitliğinde
Çocukluğundan bu yana yaşanmış her şeyin
Hesabını sorarcasına ruhuna kaybettiklerini kazandıklarını
Elde kalan ne varsa ödediği bedelin karşılığını
Sessiz sessiz


Yaşanmıştı onca yıllar boz bulanık hayallerde gizli
Kahreden çığlık çığlığa kahpelikler de vurgun yemiş yüreği
Korkularla bastırılmış sindirilmiş duyguları çaresiz
Son anlarda ruhuna yakıştırmadı hüzünlü ölümü
Sessiz sessiz


Ruhuyla bitmişti sohbeti
Arttık sorgulayacak ne bir şey kalmamıştı gizemli ömründen geriye
Ne de söylenecek tek bir kelime…



Serhat BİNGÖL 23/09/2011 Ereğli