Madem ki hedefteyim ferman böyle yazılmış
Vurdur beni de kurtul, bu da son sefan olsun
Yüreğim ağır gelmiş, belki mezar kazılmış
Vurdur beni de kurtul, ahdımsa , cefan olsun
-
Madem ki bu başımı sen saldın bu sevdaya
Ya çekip sar sinene, ya da at bir köşeye
Senin adın dilimde yakarışken Hüda’ya
Vurdur beni de kurtul, gerek yok başka şeye
-
Madem ki sana çıkar düştüğümüz her bir yol
Dönüşsüz kılmam gerek, vardığım her noktayı
Her ne varsa kaderde, yaşanır elbet bol bol
Vurdur beni de kurtul, ben yakmadan dünyayı
-
Neye yarar ki bu can, uğruna vermedikçe
Ölümün kurtuluştur diyorlarsa vurunuz
Can ki canan içindir, anlamsız, görmedikçe
Vurdur beni de kurtul, ya da geri durunuz

Vurdur ki can bulayım doğayım küllerimden
Bülbüller şifa bulsun! şen olsun bu gülistan
Dosteli can diliyor ‘’ Tut’’ diyor ellerimden
Vurdur beni de kurtul, yoksa bitmez bu destan