bıraksalar
bütün kumlarını kavuracam dünyanın
camdan pabuçlar yapacam camdan
içine bi güzel gelincik akıtacam gelincik
gidincik yollar yapacam camdan tuğladan.

elbet bu denizin başka bir kıyısı olmalı
kıyısında bana benzer bir akşam,
akşamında iğdiş iğdiş dökyüzü
yıldızlar sallanmış mendireklerden.

ayağına kadar gelmiş dalgayı teper mi insan
ayakkablarım var diye parmak ucuyla.
oysa ne güzeldir oysa
bi köpüklük iz bırakmak ayak ardı ardına.

heeyy yeni düştü mehtap
taze yakamozlarım var
isterseniz bi sandal
bi taş plak...
ister dinle
ister tak ipi boynuna
serin suların kollarına bırak

kendini balık sanırsın...

us ta kaldı acemi çığlıklarım...

bin yıl var
sol yanımdan sekmişti nazar
kanırtmıştı umudumun bir ucunu
kanadı kubat mı kubat
bir turna bırakmıştı geride yaralı.
sırça kafeslerde eyledim ben onu
bin yıl var tastamam
her gece
ur dan
lagaş tan yazgılar söktüm mermerden
kazıdım rüzgar rüzgar kulaklarına
he billah...

bıraksalar şimdi şimdi
bütün postaları toplayacam tek elden
tatar olacam bi kendime dağıtacam
iadesiz
taahhütsüz
mühürsüz
sebepsiz
başımı dizlerime yaslayacam...

hayır istemiyorum kağıt mendil
evet seviyorum yaprak açan
çiçek açan
kiraz açan dalları.

şöyle böğürte böğürte yurttan sesleri
şöyle inlete inlete yurttan sesleri

aman da kalktı göç eyledi avşar ellerii

ferman padişahındı anladım
dağlar kimindi...