“ seni sevmek adına / yokluğuna gebe kaldım ; batıp-çıkamadığım , çıkıp ta doğrulamadığım çaresizliklerde çareselliği aradım...”

hayat
satılıktı ,
ölüm
aşkı
anlar mıydı ?

...beş saat sonra ulaşmak istediğim menzile haykıracağım ;
sanırım / dönsem , içime sığdıramadığım hazana kalacağım...
bütün bunlar da yetmiyormuş gibi ; kime dönsem sevgilim ,
girdap kuyusuna ısmarladığım gözyaşı dalgası gibi...kıyıda sonlaşıyorum !

yürek
kırıktı ,
sevgi
yokluğunda
kalır mıydı ?

...hadi yüreğe “sessiz kal” de , ellerim gevşiyor inan;
neden her şey imkansızlıkta yaşanıyor ; anlamıyorum sevgilim !
biliyorsun artık ! düş kırıklığı cam kırığı gibi kesmiyor bedenimi ,
anlatamam sana ; yokluğunda azraille nasıl kefen diktiğimi...

düşüm
kırıktı ,
hayalin
gerçeğine
haykırır mıydı ?

“ seni sevmek adına / kendime yabancılaştım... amansız çatışmaların arasında nasıl da zavallıydım ; senden gelecek her türlü felakete dayanacak kadar aşıktım...yalan değildi !”

emre onbey