20
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1783
Okunma

tam mevsimidir yalnız kalmanın
fundalıklar altında
tiril tiril
aya karşı..
upuzun serilip kutsal topraklara
gökte ne varsa
toplanma zamanıdır belkide
hasadın
yüzü ummadığın kadar kırmızı
ağlamaktadır
bilmediğin denizsiz kentteki o çocuk
çevir madalyonu
yıldızların sırnaşık gölgelerinde bağdaş kursun o yürek
/bir şiire karşı
sırtına eylül kuşanmış atlılar
dört nala koşarken ruhunun gözeneklerine
ve
fal kapatırken yalnızlığa
yüreğinde pis bir tümör
sızlarken
yorgunca
parantezler aç kendine
(bir resim çiz ya da bir kalp ve ok –
hatta baş harfler türet ) çocukça
bir ekşi erik ağacının üzerinde
yıllardır boş duran gönül bahçeni yarat
silikleşen çehrene yeni bir dudak ..
öp sonra geçmişini
soyunmadan seviş onunla
soyuna sopuna havale et
soysuzlukları
ve git
hiç gitmediğin kadar/kendinden uzağa
ağzında İstanbul lehçesi
kirpiğinde henüz yaşanmamış ayrılıkların tuzuyla..
Çiğdem PARLAYÜKSEL
5.0
100% (27)